کد مطلب:95543 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136
[صفحه 101] پیامبر خدا ای خداوند بزرگ كه به كهكشان نشسته ای از رنج و فرسودگی و اندوه و ملال حاصل از سفر و بازگشت پرخطر به تو پناه می برم. از بدبینی بداندیشان، از حسودی حسودان درباره هستی خود و زن و فرزند خویش به تو پناه می برم. تو در این سفر راهنمای من، رهبر من و راهبان منی... من خود را به تو می سپارم. تو نگاهبان خانواده من، تو راهنمای راه من و تو حافظ تمامی هستی من هستی، غیر از تو مرا پناهی نیست، تو محرم اسرار، نگهدارنده جان از مخاطرات هستی و مرا غیر از تو پناهی نیست.
صفحه 101.